Alleen de foto's van deze reis bekijken?  Klik hier.

INTRO.
In september vorig jaar hebben we onze B544 ingeruild voor een B584. Belangrijkste argument: stoelen. De dinette met zijn kleine bankjes in de B544 vonden we toch wel wat ongemakkelijk zitten. Zeker als je in de winter of zeer vroeg in het voorjaar en juist laat in het najaar wilt reizen. Meestal nodigt het klimaat dan (nog) niet uit om 's avonds lekker met een glas voor of naast je camper te gaan zitten. En om dan avond aan avond binnen te moeten zitten op een wat ongemakkelijke bank, dat viel ons niet mee. Let wel: de bank van de dinette was perfect om er te zitten eten, maar ontspannend zitten en een boek lezen vonden we toch wat lastiger. Deze B584 is anderhalf jaar jonger, heeft 50.000 kilometer minder op de teller staan, heeft iets meer power in zijn motor en heeft cruisecontrole. Natuurlijk mist er ook iets op, wat de B544 wel had: luchtvering. Maar je kunt niet alles hebben. Toch?
Verder gaan we nu echt met zijn tweetjes. Onze reisgenoot -de Yorkshire Kim van bijna 16 jaar- hebben we in augustus helaas moeten laten inslapen. Het beessie was op.....at bijna niet meer en de laatste week moesten we haar water toedienen met een spuitje, omdat ze ook niet meer in staat was zelf te drinken. En wat moet je dan doen? We missen haar en zullen haar op deze eerste reis zonder haar ook missen.
Life goes on, daarom kunt u hieronder het verslag lezen van onze "overwinteringreis" naar Spanje.

Nieuw op deze pagina: u kunt de foto's van de reizen op deze pagina in een groter formaat bekijken als u op de "link" klikt aan het eind van elk reisverslag.

Zondag 12 februari 2006. Nijverdal » Le Chesne - 498 km.
Vandaag vertrekken we voor een reis van ca.4 weken naar Spanje. We willen even de Nederlandse winter (althans voor een deel) ontlopen en de zon voelen. Volgens ons is dan Spanje een goede keuze. We willen eigenlijk doorreizen tot we het warm genoeg vinden of tot we niet verder kunnen.....we zien wel.
Het is weer fris als we om 9.30 uur huis en haard achter laten en op weg gaan naar het noorden van Frankrijk. De eerste drie dagen zullen we zo veel mogelijk snelweg nemen om zo snel mogelijk de kou achter ons te laten. Via Nijmegen, Maastricht, Bastenaken (of zo u wilt Bastogne) rijden we via de Noordfranse plaats Sedan naar Le Chesne. Hier moet een camping zijn die het gehele jaar open is. Van onze "maartreis van vorige jaar" hebben we geleerd toen we overnachtten op een camperplaats in Charmes, waar het vroor dat het kraakte en wij de volgende ochtend met griep opstonden. Kijk hier. Oorzaak was toen o.a. dat onze camperaccu te weinig vermogen had om de ventilator van de verwarming te laten draaien. Dat probleem hebben we nu niet meer met 2 accu's van elk 90 mAh. Maar desalniettemin kiezen we toch voor een camping met 10 Amp.-aansluiting. En camping "Lac de Bairon" (N=49º31'52;O=04º46'33) in Le Chesne biedt dat. Daar komen we om 16.45 uur aan.

Tijdens onze reis van Luik naar Bastenaken zagen we dat de natuur in de Ardennen nog helemaal wit was van de sneeuw. Hoe zou dat in Frankrijk zijn? Toen we aankwamen bij de camping was er niets aan de hand, maar we hadden de camper nog maar net op zijn plaats staan of de eerste vlokjes kwamen naar beneden. Tegen de tijd dat we het bed opzochten en nog even naar buiten keken zagen we een geheel witte wereld. Een mooi gezicht.....zeker in het licht van de zachte oranje kleuren van de parkverlichting. Of we morgen zonder problemen wegkomen? Dat is de zorg voor morgen. We zoeken nu ons warme nest op.

Maandag 13 februari. Le Chesne » Orcet(Auvergne) - 541 km.
Het is zwaar bewolkt, nat en koud: net boven vriespunt. Als we 's morgens naar buiten kijken zien we dat er vannacht een aardig pak sneeuw is gevallen. Zijn de wegen wel berijdbaar of moeten we hier een dag blijven staan? Ik wandel maar eens even naar de weg om de situatie te bekijken. De camping ligt aan een binnenweggetje; er zijn kennelijk al een paar auto's voorbij gekomen, want er staan sporen in de (inmiddels) natte sneeuw. Ik verwacht dat de grotere wegen nog beter begaanbaar zullen zijn, dus na het ontbijt vertrekken we om 10 uur toch maar. Desnoods rijden we langzamer en zullen we deze dag minder kilometers (moeten) afleggen dan gepland was. We wachten af. Na een paar kilometer komen we op een grotere doorgaande weg: de D977. Deze is goed berijdbaar dus we rijden maar stevig door. Het wordt vandaag een afwisseling tussen hoofdwegen en autosnelwegen.
Na de D977 komen we bij Chalons-en-Champagne op de A26 om bij Troyes de N77 naar Auxerre te volgen. Daarna gaat het via Nevers en Moulins naar Clermont Ferrand. Zo'n kilometer of 10 onder deze stad komen we om 18.30 uur aan bij onze "geplande" camping "Le Clos Auroy" in Orcet (N=45º42'01;O=03º10'09).
Het voordeel van rijden op doorgaande wegen is dat je natuurlijk veel meer ziet als je door de dorpjes rijdt, die je onderweg tegenkomt. Het nadeel(?): je doet over een reis van 500 kilometer zo'n 1-2 uur langer dan via de autosnelweg. Op de grotere wegen in Frankrijk mag je 90 km/uur rijden en op de autosnelweg gaat het met de camper niet veel harder dan 110.
Het was een trieste dag: miezerig en grijs. Maar de avond in Orcet is anders: het gesloten wolkendek is iets open gebroken en we zien tussen de wolken door de rode restanten van een ondergaande zon. Is dit positief voor morgen? We wachten af.
Totale tolgelden voor vandaag: € 9,90.

Dinsdag 14 februari. Orcet » Capmany - 476 km.
Inderdaad: het is zonnig en dat zal het voor de rest van deze dag ook zo blijven. Dat is natuurlijk erg plezierig als je onderweg bent. We vertrekken om 9.30 uur uit Orcet. Vandaag wordt het bijna geheel autosnelweg. We beginnen op de A75 en rijden in de richting Millau.

We maken rond 11.00 uur een koffiestop op "Aire de Garabit", een mooie parkeerplaats met veel bankjes en een fraai uitzicht. De A75 is een tolvrije snelweg, maar vlak voor het nieuwe viaduct van Millau betalen we een tol van € 7,70.







Jammer dat er geen parkeerplaatsen zijn rond het viaduct, want het is een prachtig bouwwerk. Dan rijden we maar iets langzamer om toch alles te kunnen bekijken. Mooi hoor.

In de buurt van Beziers gaan we naar de A9 en vlak voor de Spaanse grens betalen we € 15,20 aan tolgelden. Al bij de tweede afslag vanaf de Franse-Spaanse grens verlaten we al de A7 en komen via de N11 om 16.15 uur aan op camping "Les Pedres" (N=42º22'24;O=02º54'44) aan. Deze camping is sinds een jaar of zes het eigendom van een Nederlands echtpaar en het ziet er goed uit. Voordat we binnen blijven wandelen we eerst maar even wat rond over de camping en in de omgeving, want het zonnetje schijnt nog steeds en het voelt al voorjaars aan.

Woensdag 15 februari. Capmany » Vilanova-i-la-Gentru - 259 km.
Vandaag weer zonnig met wat hoge sluierbewolking, maar daar heeft de zon geen moeite mee. Onderweg zien we buitentemperatuurmeters, die 15-16 graden aangeven. Da's niet slecht voor februari. Tegen 9.45 uur verlaten we de camping en gaan op weg naar Roses. Daar zijn we vorig maart ook al geweest en we vinden het wel een gezellig plaatsje met zijn mooie haven. Hier zitten we ook voor het eerst op een terras in het zonnetje te genieten van een kop koffie. Na anderhalf uur verlaten we het stadje en pakken de snelweg AP7 richting Barcelona-Tarragona. Bij Barcelona verlaten we de snelweg en nemen de gewone weg naar Sitges-Vilanova i la Geltru.
Om 14.50 uur melden we ons bij camping "Vilanova Park" (N=41º13'55;O=01º41'26). Deze camping hebben we uitgezocht omdat hier een overdekt zwembad is. In de zee zwemmen lijkt ons toch wel een beetje te koud en je hebt langs de Spaanse costa's niet zoveel campings waar je overdekt kunt zwemmen. Maar dat zwemmen doen we denk ik morgen maar, omdat we nu eerst even in het zonnetje willen zitten bij de camper. We nemen een broodje en een bak koffie en lezen de campinginformatie maar eens door. Dus we doen lekker niks. Morgen zien we wel weer.

Donderdag 16 februari.
Het begint zonnig en dat zal voor de rest van deze dag ook zo blijven. Met een graad of 16 moet het heerlijk zijn om vandaag het vertier buiten te zoeken en dus pakken we de bus naar Vilanova. Na een half uurtje wandelen we langs het strand en genieten van de zon en de aangename temperatuur. Vilanova is veel groter dan we hadden verwacht. Tegen een uur of vier zijn we weer terug op de camping en gaan nu maar eens het (binnen)zwembad uit proberen. Ook is er binnen dit gebouw een heerlijke jacuzzi. Na de afwisseling van het warme jacuzziwater en het koelere zwembadwater gaan we ons heerlijk opwarmen op de stretchers, die achter de grotere ramen staan. De naar binnen vallende zon droogt ons snel.

Vrijdag 17 februari.
Met de bus naar Vilanova en van daar met de trein in 10 minuten naar Sitges. Met name de boulevard in Sitges is gezelliger dan die van Vilanova. Daar dus lekker gewandeld en "apies" kijken en vooral genieten van de zon. Die is vandaag volop aanwezig en met een temperatuur -uit de wind- van zo'n 20 graden is het natuurlijk helemaal geweldig. Tegen half 5 zijn we weer terug op de camping en we besluiten daar nog maar een dag te blijven. Ik heb nog even mijn e-mailbox bekeken en op sommige e-mails gereageerd. Verder via weeronline nog even gekeken wat de verschillende regio's van de Spaanse costa's de komende dagen voor ons in petto hebben. En dan blijkt dat het gebied vanaf Valencia naar het noorden wat gunstiger uitpakt dan het zuidelijke Andalusië. We maken dus nog maar geen haast om daar te komen.

Zaterdag 18 februari. Vilanova-i-la-Gentru » Moncofa - 280 km.
We gaan nog niet naar Andalusië, maar vertrekken om 10.15 uur toch van de camping. Eerst gaan we nog even vuilwater afvoeren en vers water innemen. Omdat de camping een mooie wasplaats heeft, krijgt de camper ook maar een wasbeurt. Ziet die er ook weer als nieuw uit.
Even voor Tarragona zien we een Oud-Romeinse bogenbrug. Gelukkig is er een parkeerplaats in de buurt, dus we zetten de camper stil en lopen via een smal pad naar de brug.
Even later zitten we weer op de weg. Onze volgende stop zal Salou zijn. Niet omdat dat ons nou zo'n geweldige plaats lijkt, maar omdat onze dochter en haar vriend (nu haar man) hier jaren geleden al eens vakantie gevierd hebben. En als ouders wil je altijd graag weten waar je kinderen uithangen (of dit geval: hebben uitgehangen).
We parkeren de camper en wandelen het dorp (of stadje) door. Eerlijk is eerlijk het is nu een gezellige vakantieplaats. Het heeft een mooi brede parkachtige boulevard, waar veel oudere toeristen flaneren. Dat zal zomers wel anders zijn. We hebben het idee dat dan de jeugd het centrum overneemt. Na anderhalf uur verlaten we Salou en zetten de reis voort in de richting van Valencia. Tussen Castello de la Plana en Valencia ligt Moncofa en daar vinden we een plekje op camping "Mon Mar" (N=39º48'32;W=00º07'42).

Zondag 19 februari.
Blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Dat is het motto voor vandaag. Er is veel wind (stormachtig). We gaan toch nog maar even wandelend naar het dorp. Saai! Er is weinig interessants te zien. Volgens ons is Moncofa een jonge plaats. Als je het stratenplan bekijkt zijn alle straten recht en staan ze haaks op elkaar. Zoals gezegd: we voeren vandaag weinig uit.

Maandag 20 februari. Moncofa » Gandia - 234 km.
De wind is wat gaan liggen. Het zonnetje is er, maar om buiten te zitten is het toch net te fris. Om kwart voor 10 starten we de camper en gaan in het dorp nog even wat inkopen doen bij de supermarkt. Vandaag willen we nog iets verder naar zuiden. Maar niet via de snelweg. Daarom gaat het via de 225 naar La Vall d'Uxio om via de 234 naar Altura door te rijden. Deze weg blijven we volgen tot Llira. De route hier naartoe is bochtig en af en toe wat steil. Je rijdt echt het binnenland in. Op een hoogte van ca. 1000 meter komen we langs een oud sanatorium, dat volgens ons niet meer in gebruik is, maar wel in een landschap ligt met mooie vergezichten (geen wonder natuurlijk op 1000 meter hoogte). We ronden Valencia en rijden langs het zoutmeer L'Albufera. Vanaf nu volgen we de 332 naar Gandia en nemen daar de weg naar Le Grau de Gandia. Daar nestelen we ons tegen 3 uur op camping "L'Alqueria" (N=38º59'04;W=00º07'44). Ook al omdat ze daar een overdekt zwembad met jacuzzi hebben.
De wind is nog wat meer gaan liggen en terwijl Willie een cappuccino inschenkt, zet ik snel de tafel en stoelen naar buiten. Kunnen we toch nog even zonnen.

Dinsdag 21 februari. Gandia » Javea - 89 km.
Het is zonnig en we willen veel buiten zijn. Er liggen hier langs de kust tot Oliva nog een paar kleine plaatsjes. Die kunnen we wel eens op de fiets gaan bezoeken. Dan blijkt dat deze weg als een soort sluiproute wordt gebruikt door veel automobilisten, die de N332 willen vermijden. Met andere woorden: ze rijden ons de vouwen uit de broek. Als ware kamikazepiloten trappen we snel door tot Daimuz -het eerste dorp dat we tegenkomen.
Daar verlaten we "de weg" en zoeken een rustig dorpsweggetje richting het strand. Het dorp zelf is niet interessant. Aan de kust zien we een prachtige zee en een mooie boulevard. Alles is echter uitgestorven. De zon schijnt heerlijk, maar er is een frisse wind (al een paar dagen trouwens). We treffen een horecagelegenheid, waar een aantal tafels en (gestapelde) stoelen buiten staan. Binnen is iemand aan het stofzuigen. Als we daar eens tegen de muur aan konden zitten met een bak koffie, dan waren we al gelukkig. Ik vraag de werkster of we "dos cafes con leche" kunnen krijgen. Ze roept iets naar achteren en er komt een vriendelijke jonge man, die ons met plezier koffie komt brengen. Ik loop naar buiten en richt het terras in voor minstens 2 personen. We zitten heerlijk uit-de-wind-in-de-zon met uitzicht op de blauwe zee. Hier kunnen we het met een tweede bak koffie ook nog wel volhouden (we wilden immers veel buiten zijn). Na een uurtje fietsen we, opnieuw met gevaar voor eigen leven, weer terug naar de camping. Daar besluiten we de fietsen op de camper te hangen en verder te rijden.
Via een kleine kustweg -de CV736- rijden we in een half uurtje naar Denia, waar we de camper op een grote parkeerplaats aan de haven zetten. Er staan er inmiddels een stuk of vijf. De buurman(een Belg) komt zijn wagen uit een begint gelijk maar een praatje. Het blijken mensen te zijn, die nooit op campings staan, maar altijd een "vrije" plaats kiezen. Dat is dan toch anders dan onze manier. Hoewel we wel eens vrij gaan staan is het ons deze reis nog niet gelukt en eerlijk gezegd vinden we een camping wel een gerust gevoel (en die warme douches zijn heerlijk). Ach: ieder zijn meug.
Na het Vlaamse gesprek wandelen we langs de haven en over de gezellige boulevard. Na een uurtje verlaten we Denia en rijden richting Javea (of zo de Catalanen schrijven:Xabia). Voordat we in Javea een overnachtingsplek opzoeken, rijden we eerst door naar "Cap de la Nau". Op weg daar naartoe komen we langs fraaie buitenhuizen en 2e vakantiehuizen. Er schijnen hier nogal wat Engelsen hun vakantiehuis te hebben. Boven op de kaap aangekomen heb je een fantastisch uitzicht over de Middellandse Zee. Bij helder weer schijn je Ibiza te kunnen zien. Het was op dat moment inmiddels bewolkt, dus hebben we geen Ibiza gezien, maar daar liggen we vannacht vast niet wakker van.


We rijden terug naar Javea, waar we een plaats zoeken op camping "Javea" (N=38º46'59;O=00º10'20).

Compleet met uitzicht op de sinaasappels en de berg Montgo, waar we vanmorgen overheen gekomen zijn.

Woensdag 22 februari. Javea » Santa Pola - 122 km.
Vandaag volgen we de N332 langs de kust naar het zuiden. Onze eerste vakantie, die we samen doorbrachten (veeeele jaren geleden) was in Benidorm. Na al die jaren willen we wel eens zien of er veel verandert is in die plaats. Nou: de wolkenkrabbers staan er nog steeds. En er wordt nog steeds bijgebouwd. Zoals overal langs de Spaanse kust. Even koffiedrinken en wandelen langs het strand en na anderhalf uur zijn we op weg naar Alicante. De 332 gaat hier dwars door de stad. Onze Becker navigatie loodst ons er moeiteloos doorheen. Gelukkig maar, want de bewegwijzering is niet geweldig.
Om een uur of 3 hebben we de laatste plek op camping "Bahia de Santa Pola" in Santa Pola nog kunnen bemachtigen (N=33º12'00;W=00º34'10). De hele camping staat vol met overwinteraars: veel Nederlanders. Verder Engelsen en Duitsers en een verdwaalde Ier.

Donderdag 23 februari. Santa Pola » La Manga de Mar Menor - 146 km.
We zitten een kilometer of 15 van Elche en dus moeten daar toch even naar toe. Elche is immers DE palmenstad van Spanje. De stad staat vol met palmbomen: zo'n 300.000. Er zijn diverse parken, maar het bekendste is wel palmenpark "El Huerto del Cura". Om in de stad een parkeerplaats te vinden voor de camper moet over sterke zenuwen beschikken. Uiteindelijk hadden we er één. Vandaar was het park echter niet te bereiken. Dan maar door andere kleinere parken wandelen. Ook mooi. Toen we Elche verlieten zagen we aan de buitenkant van de stad een grote parkeerplaats dichtbij het beroemde park. Deze parkeerplaats was echter niet aangegeven vanaf de zijde waar wij de stad binnengekomen waren.
Onderweg komen we een Intermarché tegen en doen ook maar even onze inkopen. Daarna gaat het via binnenwegen naar La Manga de Mar Menor. Een mooie plaats aan een groot binnenmeer. We zoeken een plaatsje op camping "Caravaning La Manga"(N=37º37'28;W=00º44'32). Op internet lijkt het een prima camping; ze hebben een mooie site. Wij vinden de camping echter niet geweldig. Geen vriendelijke receptie (maar goed, die spreek je maar even) en slechte douches. Er zou volgens opgave een camperservicestation zijn. Bij navraag: camperservicestation??????? Nooit van gehoord.

Vrijdag 24 februari. La Manga de Mar Menor » San José - 239 km. Afgelopen nacht heeft het geregend. Maar als we wakker worden lijkt het al aardig blauw. Dat zal voor de rest van de dag ook zo blijven. Er is nog wel een frisse wind. Maar na een betrekkelijk koele week (voor Spaanse begrippen) van 13-14 graden met veel bewolking lijkt het vanaf nu beter te gaan worden. We wachten af.
Om 9.30 uur verlaten we de camping en gaan op weg naar Mazarron. Via de 332 gaan we langs de kust naar Puerto de Mazarron, waar veel campers langs het strand staan. Een mooie plek....onthouden. In Mazarron zetten we de camper aan de kant en gaan even op zoek naar een telefooncel, want de kleinzoon wordt vandaag 5 jaar. En dus moeten opa en oma wel even feliciteren. Zijn cadeau heeft hij van ons al gekregen voordat we aan deze reis begonnen. Als we dan toch hier zijn pakken we ook gelijk maar even een kop koffie op een terras. Zitten we nog even in het zonnetje. Na een uur verlaten we Mazarron en via de 332 gaan we op weg naar Aguilas en vandaar naar Vera. Dan volgt een mooie route langs de kust over de 3327 via Garrucha naar Carboneras en vervolgens door het "Nationaal Park Cabo de Gata". Mooie bergwegen, vergezichten en doorkijkjes naar de Midellandse Zee. Tegen half vier bereiken we de camping "Los Escullos"  (N=36º48'11;W=02º04'47) in San Jose, dat ook in het nationaal park ligt. De zon gaat vanavond mooi onder, dus dat beloofd wat goeds voor morgen.

Zaterdag 25 februari. San José » Aguadulce/Roquetas - 80 km.
's Morgens al bijtijds het berggebied rond de camping in gewandeld. Mooi! Als 's morgens vroeg de opkomende zon op de bergen en de zee in het warme licht zet. Hoewel de weersberichten voor hier over het algemeen niet florissant zijn, hebben we tot nu toe toch veel geluk gehad. Iedere ochtend schijnt de zon, in de loop van de middag neemt de bewolking toe maar het blijft droog.
Vandaag maken we niet teveel kilometers. Onderweg naar Almeria tanken we nog even en vervolgen de reis. Almeria is een redelijk grote plaats en dat trekt ons toch niet zo. Dus we rijden snel door langs de kust en komen na een kilometer of 15 bij het plaatsje Aquadulce. We verlaten de doorgaande weg en gaan richting de haven. Daar zoeken we een plaatsje op één van de terrasjes en laten ons door de zon verwarmen. Daarna wandelen we nog even over de boulevard langs het strand op zoek naar een kiosk. We zijn echter al te laat voor de Nederlandse zaterdagkrant, want die is 's middags om 3 uur al uitverkocht. Dus zoeken we de camper weer eens op om naar Roquetas de Mar te rijden. Dan blijkt dat ik me een beetje verkeken heb op de situatie, want de camping, die we zoeken ligt dichter bij Agaudulce dan bij Roquetas. Uiteindelijk komen we om 16.00 uur op camping Roquetas aan (N=36º47'48;W=02º35'24). Het ligt in El Parador. Volgens mij is dit meer een verbinding van de dorpen Aguadulce en Roquetas-de-Mar dan een zelfstandig dorp. Aan de achterzijde van de camping kun je via een poortje naar het strand. Om er nu te gaan liggen is natuurlijk te fris, maar om er te wandelen is het prima. Als je naar links kijkt zie je Aquadulce en aan de rechterkant heb je zicht op Roquetas de Mar. Langs het strand loopt een mooi vlakke weg, dus misschien moeten we morgen maar eens op de fiets naar Aguadulce.

Zondag 26 februari. Aguadulce/Roquetas.
Eindelijk. De weersberichten komen uit. Vannacht heeft de hele nacht zachtjes doorgeregend. De lucht wordt in de loop van de ochtend wel wat lichter en tegen 12 uur is het volledig blauw. Er is wel veel wind maar dat weerhoudt ons er niet van de fietsen te pakken en langs de strandweg naar Aguadulce te trappen. Het is genieten van de zon. Niet alleen voor ons, maar ook vele Spanjaarden komen op hun vrije zondag naar de gezellige haven van Aguadulce.

Maandag 27 februari. Aguadulce/Roquetas » Torre del Mar - 202 km.
Vandaag is het werkelijk fantastisch weer: strak blauw en een graad of 20-22. Het grootste deel van de dag reizen we via de N340 richting Malaga. Maar we maken regelmatig een stop om van het mooie weer te genieten. De eerste stop is in Castell de Ferro, waar we van het zonnetje genieten op de boulevard en het strand. Na 2 uur rijden we door naar La Herradura, waar we een uurtje later aankomen. Er volgt weer een ruime pauze.

Het is maar goed dat we tijdens de stops kunnen genieten van de zon en de zee, want het gebied waar we doorheen rijden is werkelijk dramatisch. Allemaal plastic, plastic en nog eens plastic. Al dat plastic vormt de daken en muren van de gigantische broeikassen. In het gebied van Almeria tot Malaga barst het werkelijk van deze groentekassen. Vele duizenden (vooral) illegale Afrikanen werken en wonen in deze kassen. Dat zorgt natuurlijk ook voor de nodige problemen voor dit gebied. Zo waren er een aantal jaren geleden de eerste, grote rassenrellen van Spanje in de plaats El Ejido.
We kiezen een overnachtingplaats op camping Torre del Mar (N=36º47'48;W=04º06'01) in de plaats met dezelfde naam.

Dinsdag 28 februari. Torre del Mar » San Luis de Sabinillas/Estepona - 171 km.
Het weer is vandaag minder: hoge sluierbewolking met een zwak zonnetje en ca. 16 graden. Dus vertrekken naar Malaga. Na 35 kilometer komen we aan bij het "Castillo de Gibralfaro". Deze vesting ligt hoog op een berg bij Malaga. Vanaf de muren van de vesting heb je prachtig uitzicht over de stad, de zee en het achterland. De vesting is gebouwd in 1487 en heeft tot 1925 dienst gedaan als militair gebied. Binnen de vesting is een museum ingericht met militaire uniformen en attributen zoals die door de eeuwen heen zijn gebruikt. Vanaf de burcht hadden we het idee dat Malaga als stad niet erg interessant is, dus een bezoek aan de stad zelf hebben we overgeslagen.
Dan liever even in Marbella kijken. Van Marbella hadden we een iets ander idee. Uit verhalen, die je af en toe leest en hoort vorm je je een beeld. Een decadente stad, waar onder het bewind van voormalig burgemeester Jesus Gil y Gil alles kon (als je maar wel met hem bevriend was). Natuurlijk vind je er wel leuke winkels en een aardig stukje boulevard, maar toch niet dat, waarvoor zoveel mensen uit veel landen deze plaats als (2e) woonplaats hebben gekozen. Dus rijden we verder naar Estepona en vinden zo'n 10 kilometer verder in San Luis de Sabinillas een goede plek op camping Chullera II (N=36º20'28;W=05º14'14).

Woensdag 1 maart. San Luis de Sabinillas/Estepona » idem - 119 km.
Afgelopen nacht heeft het flink geregend en vandaag heeft het tot ca. 4 uur gemiezerd. Toch bereikt de thermometer een stand van 13-15 graden. Ondanks dat zijn we toch maar even weggereden. Op naar Gibraltar. Uiteindelijk is het maar 30 kilometer van hier. Daar aangekomen blijkt dat je 500 meter voor de grens -het is uiteindelijk Brits grondgebied- stilstaat en het kan nog wel even duren voor je de grens over bent. Willen we daar op wachten? Nee. De rots ligt in de nevel, want de luchtvochtigheid is vandaag erg hoog. Even een foto schieten en dan op weg naar de grote havenplaats Algeciras. Van hier vertrekken en komen de schepen vanuit Tanger en Ceuta. En het is de meest zuidelijke havenstad van Europa. Dus toch maar even kijken. Het is marktdag, dus we kunnen gelijk wat groente kopen. De stad vinden niet erg spannend, maar er is wel een mooie winkelstraat met mooie en verzorgde winkels.
Tegen half drie vertrekken we richting de camping, waar we afgelopen nacht ook gestaan hebben. Er zijn wasmachines en Willie wil even een keer een wasje draaien. Maar voordat we de camping oprijden, gaan we nog even door naar Estepona voor een Nederlandse krant. En we hebben deze plaats nog niet gezien. Het tijdstip is natuurlijk verkeerd...siësta. Maar in het gebied rond de haven is nog wat activiteit. Horeca is open en de kiosken ook. Omdat het iets harder is gaan miezeren halen we alleen en krant en gaan terug naar de camping. Maar wellicht dat we bij beter weer -morgen of overmorgen- toch nog eens terug naar deze plaats, want wat we er van gezien hebben lijkt goed. Schoon, veel bloemen en mooie middenbermen. Als we weer de camper hebben gestald zien we blauwe vlekken in de lucht. Zou het dan toch weer beter worden. Natuurlijk wordt het beter, maar dat zien we morgen dan wel weer.

Donderdag 2 maart. San Luis de Sabinillas/Estepona.
Zoals gisteren al geschreven: het is wasdag vandaag. 's Morgens om 9 uur draait de eerste was. De zon schijnt, de lucht is blauw en het beloofd een mooie dag te worden. Stoelen en tafel naar buiten. Gisteren is de camper erg vuil geworden door al het gele stofzand op de weg, want onderweg naar Gibraltar waren er veel bouwactiviteiten langs de weg. Dus terwijl Willie met de was bezig is ga ik mij maar eens met het schoonmaken van de camper bezighouden. Wat een troep dat gele stofzand. Met alleen spoelen krijg ik het niet van de wagen. Dan maar met een natte doek erover. Flink boenen. Maar dat wordt beloond met een lekkere bak koffie in de zon. Voor het eerst hebben we de korte broek aan. Vandaag staan weer veel Nederlanders in de file vanwege de sneeuwval (volgens het journaal). Dan boffen wij toch maar, ondanks de regenachtige dag van gisteren.
Na de middag pakken we de fiets en gaan in de omgeving eens kijken. Dan ontdekken we dat we slechts 2 kilometer van een geweldig dorp verwijderd zijn: Castillo de la Duquesa. Een klein dorpje met een eigen sfeer en natuurlijk de kasteelruïne. Dit vinden wij nou mooi. Er bevinden zich een paar goede restaurants en dat weten de Spanjaarden uit de omgeving ook, want de siësta (met lunch) wordt hier door mensen uit het Spaanse bedrijfsleven genoten. We wandelen wat rond, maken wat foto's en genieten van de rust in dit geweldige dorpje. Een kilometer verder ligt "Puerto de la Duquesa": het havengebied van het dorp. Een prachtige haven met geweldige terrassen rondom deze haven. Dit is allemaal wat mondainer, maar net klein genoeg om het nog gezellig te laten zijn. Hier pakken we een sapje en een pilsje, genieten van de zon en het uitzicht.
Zo zullen er veel dorpjes zijn, waar je normaal gesproken langs rijdt zonder dat je weet van de schoonheid. Deze dag kan voor ons niet meer stuk.

Vrijdag 3 maart. San Luis de Sabinillas/Estepona » Aguadulce/Roquetas - 316 km.
We verlaten met halve bewolking de camping en rijden na 14 kilometer Estepona binnen. Daar wil ik nog even mijn mail checken, want dat was op de camping niet mogelijk. Vanuit Estepona gaan we gelijk naar de N340 (of A7). We pakken niet de AP7, want dat is de tol(snel)weg. De N340 gaat af en toe over in de 4-baans A7 (dus geen AP7!). Op onze reis naar het zuiden hebben we een groot gedeelte binnen dit gebied (Almeria-Malaga) via kleinere wegen gereden. Tussen al die plastic broeikassen door. Een doffe ellende. Dat hebben we nu wel gezien; vandaar dat we dus nu de iets verder gelegen N340 nemen.
Na de nodige stops onderweg -om van het uitzicht op de Middellandse Zee te genieten- komen we om 17.15 uur en na 316 kilometer aan op camping Roquetas, waar we vorige week zaterdag en zondag ook hebben gestaan.

Zaterdag 4 maart. Aguadulce/Roquetas. Ondanks andere weersberichten hebben we vandaag zonnig weer. 's Morgens eerst op de fiets naar Aguadulce voor de actuele zaterdagkrant en daarna koffie gedronken op een zonnig terrasje aan de haven. 's Middags nog een partijtje jeu-de-boules gespeeld op de camping (in korte broek). In de namiddag wakkerde de wind flink aan en 's avonds trok er nog een buitje over. Voor rest een rustige dag.

Zondag 5 maart. Aguadulce/Roquetas » San José - 137 km.
Afgelopen nacht heeft het nog geregend, maar vanochtend was het mooi blauw in de lucht met hier en daar en witte wolk. Nadat we de camping verlaten hebben rijden we eerst naar de haven van Aguadulce. Dit keer niet zozeer voor een terrasje, maar voor de fruithandelaar, die hier iedere zondagmorgen staat. De man (en zijn vrouw) heeft zijn bestelwagen vol met sinaasappels en mandarijnen. Voor € 2,00 koop je een tas vol met heerlijke, zoete mandarijnen. Nou, daar kunnen wij weer een week mee vooruit.

Via de rondweg om Almeria gaan we op weg naar Tabernas. Onderweg kom je dan vanzelf langs "Mini Hollywood", een park dat zo uit een cowboyfilm komt. In dit park is een complete westernstad opgebouwd en voor de kleintjes zijn er dieren en speeltuinen. Deze speeltuinen zijn ook gebouwd in westernstyle. Zo is er een indianendorp met allerhande speeltoestellen. Veder is er een hal met veel soorten reptielen: van varanen tot slangen (o.a. boa constrictor en diverse soorten adders). In de westernstad wordt 2 x per dag een cowboyshow opgevoerd (in de zomer 3xdaags). Natuurlijk met veel schiet- en vechtwerk. Leuk om te zien. Vooral natuurlijk voor de grotere kinderen (maar ook de volwassenen genoten). Ook is er een Can-can dansshow in de lokale saloon. In dit dorp en in de directe omgeving zijn veel films opgenomen, o.a. 'El Cid', 'The Good, the Bad and the Ugly' en 'A Fistfull of Dollars' zijn hier opgenomen. In het gebied rond Tabernas zijn ook opnames gemaakt voor films als: 'Cleopatra', 'Doctor Zhivago' en 'Indiana Jones'. Als je vanaf "Mini Hollywood" en Tabernas door het berggebied van de Sierra Alhamilla naar Nijas rijdt kun je je wel een voorstelling maken van de decors in de diverse films. Rijd je de AL102 van Lucainena de las Torres naar Nijas dan is het uitkijken geblazen, want de smalle, slingerende bergweggetjes hebben geen bermafscherming. Dus één verkeerde stuurhandeling en je gaat heel snel tientallen meters naar beneden. Je kunt dan gelijk je camper achterlaten en hopelijk nog met het vliegtuig naar huis. Maar 't is wel boeiend om te rijden.
In de loop van de middag kwamen we op camping "Los Escullos" aan, waar we de nacht hebben doorgebracht. De camping ligt in een 'verlaten' gebied, dat zeer geliefd is bij natuurwandelaars.

Maandag 6 maart. San José » Bolnuevo/Mazarron - 169 km.
Het wordt nu echt zomer. Vandaag haalt de thermometer (plaatselijk) wel de 20 graden. Geen wolkje aan de lucht en mooi blauw.
Door het nationaal park "Cabo de Gata" rijden we naar Carboneras, een mooie plaats aan het water. Na een stop van ca. 2 uur in deze plaats, waarbij we heerlijk van de zon en van een mooi uitzicht op de Middellandse Zee genieten, volgen we de 3327 naar de volgende plaats: Mojacar. Aan de terassen, de hotels en de appartementen is wel te zien dat hier veel toeristen komen. Ook hier zijn we er een uurtje uit geweest (weer van de zon genieten). Daarna gaan we via de APL-118 vlak langs de kust naar Villaricos en vervolgens naar Aguilas. Daar gaat het via de 332 naar Mazarron en Bolnuevo, waar we een mooi plek vinden op camping Playa Mazarron (N=37º33'49;W=01º18'08).

Dinsdag 7 maart. Bolnuevo/Mazarron.
Prachtig weer en een graad of 20. Dus vandaag blijven we hier en gaan van dit mooie weer genieten. Nadat we buiten in het zonnetje onze koffie hebben gedronken, pakken we de fiets en gaan op weg naar Puerto de Mazarron, zo'n zes kilometer vanaf de camping. Na anderhalf uur hebben we dat ook wel gezien (en een Nederlandse krant is er niet te koop) dus weer terug naar de camper. Uiteindelijk koop ik in Bolnuevo nog even een "Telegraaf" en deze verslinden we 's middags. Voor de rest... luieren.

Woensdag 8 maart. Bolnuevo/Mazarron » Grau de Gandia - 277 km.
Volgens de weerberichten kan het vandaag nog wel eens warm worden; ter hoogte van Valencia 25 graden. En wij moeten zo langzamerhand toch weer noordwaarts. Daarom pakken we de snelste route (A7 en AP7) via Murcia, Alicante en Benidorm naar Oliva, waar we op camping Kiko Park willen gaan staan. Als we ons daar melden blijkt alles vol te zijn. Dan maar snel even door naar Grau de Gandia (ca. 7 km verder) want daar weten we nog een camping, waar we ook op de heenreis (maandag 20 februari) gestaan hebben. Om 13.00 uur melden we ons bij "L'Alqueria". Deze 277 kilometer hebben we snel afgelegd, want om half 2 zitten we heerlijk in de warme zon. De rest van de middag vermaken we ons met wat lezen en Willie laat nog even een wasmachine draaien.

Donderdag 9 maart. Grau de Gandia.
Om 10.30 uur geeft een buitenthermometer 24 graden aan, dus weer zo'n mooie en warme dag. De vorige keer dat we hier waren hebben we weinig van de plaats gezien. Ik haal dus de fietsen van de drager, maak ze stofvrij en we zetten koers naar het centrum en vooral richting "platja". Meestal vind je bij de stranden wel een aardige boulevard, waar je lekker kunt wandelen, fietsen of gewoon dom op een bank voor je uit zitten te kijken en van de zon genieten. Op zo'n 2 kilometer vanaf de camping belanden we op de boulevard. Mooi breed en schoon. Wat ook opvalt is het mooie. brede strand, dat hier voorzien is van geweldig fijn, geel zand. Op andere stranden, die we tegengekomen zijn zie je nogal eens kiezelstranden of zandstranden, waar toch veel stenen liggen. Maar hier......alleen maar mooi zand. Vanaf een terrasje, waar we onze dagelijkse shot cafeïne nemen, zien we door de palmbomen op het strand, de vissers op kleine vissersbootjes bezig hun netten uit te werpen in de hoop ze even later gevuld weer binnen te halen.
Als we terugfietsen naar de camper gaan we nog even langs een kleine supermarkt om wat inkopen te doen. Bij de camper gebruiken we als lunch -het is inmiddels half 2- een banaan en een peer. Daarna volgt een siësta in de schaduw van de paar bomen, die rond de camper staan. In de volle zon zitten is vandaag wel erg warm en het kleurtje zit al in onze huid, dus.
Tegen een uur of drie pakken we onze pétangueballen en gaan naar de jeu-de-boulesbanen om een partijtje te spelen. Daar aangekomen blijkt er een groep bezig te zijn en ze vragen of we met hen mee willen spelen. Nou waarom niet? Er wordt een nieuwe start gemaakt en we spelen -samen met een andere Nederlander, een Belg, een Fransman en enkele Duitsers- een aantal partijen. En het is half 6 voor we het in de gaten hebben. Na de laatste partij gaat ieder zijn eigen weg weer en wordt er ongetwijfeld weer flink gekokkereld.

Vrijdag 10 maart. Grau de Gandia » Benicasim - 169 km.
Ook vandaag maken we maar niet te veel kilometers, dan kunnen we op tijd weer van de zon genieten. Na 2 uur rijden komen we om 12 uur op camping Bonterra Park (N=40º03'26;O=00º04'24) in Benicasim aan. Alles ziet er zeer verzorgt uit en er zijn royale plaatsen. Voordat we naar een plek rijden gaan we eerst de watertanks en het toilet ledigen en reinigen, want dat is wel weer nodig.
Daarna de stoelen en tafel naar buiten, een kopje soep en een broodje en de krant lezen. Tegen 3 uur vinden we dat we lang genoeg gezeten hebben en wandelen we weg. Op zoek naar het water (dat blijft trekken). Ook hier een heel mooi zandstrand en een lange en brede boulevard. Verder valt hier op dat er veel grote, oude landhuizen staan. Sommige in prima staat andere vervallen, jammer. Maar het heeft wel iets al die huizen in Grieks, Romeins of Oud-Engelse stijl.

Zaterdag 11 maart. Benicasim.
Voor we de terugreis aanvaarden, met afstanden van zo'n 500 kilometer per dag, willen we vandaag nog even tot rust komen. Daarom blijven we vandaag nog maar in Benicasim. Hoewel er veel bewolking is lukt het de zon toch steeds deze te verdrijven. De wind is vandaag wel stevig. Dat weerhoudt ons er echter niet van om nog eens naar het strand te wandelen en lekker uit te waaien. En dat kan allemaal nog in korte broek en shirt, want de temperatuur is nog steeds aangenaam.
Morgen zullen we de eerste etappe van ruim 400 kilometer maken naar Capmany, dat zo'n 25 kilometer voor de Franse grens ligt. Maar vanavond gaan we nog eerst even lekker onder de douche op deze mooie camping en dan zien we morgen wel verder.

Zondag 12 maart. Benicasim » Capmany - 443 km.
Het is mooi blauw in de lucht. Temperatuur zal vandaag de 16-18 graden halen. Het heeft afgelopen nacht erg veel gewaaid. en op het moment dat we wegrijden (9.00 uur) is de wind nog niet afgenomen. Dat rijdt met een camper niet echt lekker op de snelweg. Om half 12 verlaten we de AP-7 en rijden we naar Sitges. Omdat het mooi weer is willen we toch nog wel even van de zon genieten. En Sitges heeft een gezellige boulevard en terrassen. Voordat we echter de stad (of is het een dorp) in kunnen, staan we al 2 rijen dik in de file. Wat is hier aan de hand? Het lijkt alsof heel Catalonië vandaag naar Sitges wil. Direct bij binnenkomst van de plaats zoeken we zo snel mogelijk een parkeerplek, want iedereen probeert natuurlijk zijn "heilige koe" zo dicht mogelijk in het centrum te parkeren. Aan de rand van een nog bijna lege, grote parkeerplaats stallen we de camper en wandelen in 10 minuten naar de boulevard. Daar zoeken we een terras en genieten van de verse sinaasappelsap en die heerlijke zon. Dat we hier niet al te lang willen blijven is wel duidelijk, want om nou tussen duizenden Spanjaarden over de boulevard of door de winkelstraatjes te slenteren dat trekt ons ook niet erg aan. Dan komen we hier toch liever op een door-de-weekse dag. Om 2 uur rijden we weer. We zoeken de kortste route naar de AP-7 en rijden langs Barcelona naar het noorden. Ter hoogte van Figueres verlaten we de snelweg en rijden naar camping "Les Pedres" in Capmany (zie dinsdag 11 februari). Hoewel we onderweg het idee hadden dat de wind wat was gaan liggen, blaast hij hier weer flink onze camper heen en weer. Hopelijk heeft dat geen gevolgen voor onze nachtrust, want voor morgen staat er een rit van zo'n 500 kilometer gepland. We wachten af.

Maandag 13 maart. Capmany » Orcet - 525 km.
Het wordt wel kouder, maar de lucht is nog steeds helder blauw. En dat zal zo blijven tot de zon onder gaat.
Om 9 uur verlaten we Capmany en gaan op weg naar Beziers, waar we de A-9 zullen verlaten om de A-75 richting Clermont-Ferrand te nemen. Voordat we van snelweg wisselen gaan we bij Beziers eerst de snelweg af en rijden naar Le Cap d'Agde. Deze toeristische havenplaats ligt maar zo'n 15 kilometer van de snelweg en is wel de moeite waard om even om te rijden. Want inmiddels is het 11 uur, dus tijd voor koffie en de zon schijnt nog zo lekker. Dus langs de haven zoeken we een plekje uit de wind en in de zon. Dat lukt en we houden het 2 uur vol, daarna verlaten we Le Cap d'Agde en rijden weer naar de aansluiting met de snelweg naar Clermont-Ferrand. Deze A-75 is volgens ons de mooiste route om naar het zuiden te rijden: lekker rustig (heel wat anders dan die Route-Soleil), het mooie viaduct van Millau, prachtige vergezichten en het golvende wegdek. Vanaf de kust bereikt deze weg een maximale hoogte van 1121 meter. In de vergezichten zien we veel sneeuw, want de afgelopen week heeft het in midden en oost Frankrijk nog flink gesneeuwd. Maar de weg is gelukkig perfect schoon en dus prima berijdbaar. Tegen een uur of vier maken we nog even een stop op één van de vele "Aires" langs de snelweg en zetten nog even water op het vuur voor een lekkere bak cappuccino. We strekken de benen en steken de neus nog even in het -inmiddels- koude weer. Na anderhalf uur komen we aan op de camping "Les Clos Auroy" in Orcet. Daar nemen we een lekkere warme douche, want aan die kou moeten we toch wel erg wennen.

Dinsdag 14 maart. Orcet » Le Chesne - 580 km.
Het is zonnig, maar koud. Over vandaag zal niet veel te vertellen zijn, omdat we op weg zijn naar huis. En afgezien van een mooie omgeving, waar we doorheen rijden gebeurt er weinig. Een koffiestop, een tankstop en een uurtje in Nevers (een stad met mooie, oude gebouwen overigens) is alles wat ons overkomt. Om 18.00 uur komen we aan bij de enige camping in Noord-Frankrijk, die open is, "Lac de Bairon in Le Chesne. Kunnen we in ieder geval de elektrische verwarming aandoen. Dit was op de heenreis onze eerste overnachtingplaats met sneeuw in de ochtend. Vandaag is het groen, een redelijk blauwe lucht, maar wel weer koud. Volgens de campingeigenaar zal het komende nacht wel weer een graad of 8-9 vriezen. De verwarming hebben we dus wel nodig.

Woensdag 15 maart. Le Chesne » Nijverdal - 491 km.
De verwarming heeft afgelopen nacht goed gewerkt, dus geen kou geleden. Om 9 uur verlaten we Le Chesne en rijden via Bastogne (Bastenaken) naar Luik. Op de ringweg staat alles vast, dus dat valt even tegen. Dan zoeken we via de volgende afrit maar naar een alternatieve route. Dus de navigatie kan weer aan het werk. En dat lukt goed. Een eind verder komen we weer bij een aansluiting op de snelweg naar Maastricht, waar alles weer loopt. Ook van Maastricht naar Venlo geeft het nogal wat vertraging, maar uiteindelijk komen we om 17.30 uur weer bij huis aan.
Nu is het nog een kwestie van de camper leegpakken, de eerste wasmachine laten draaien, de post bekijken, kranten even snel doornemen, douchen en naar bed. Niet naar de kleinzoon? Nee, maar even niet, want die is ziek en ligt met griep in bed. Hij slaapt meer dan dat hij wakker is. Dus die laten we eerst maar lekker liggen en daar kijken we morgenochtend wel even om de deur. Dan hebben we (en hij) ook wat meer tijd voor elkaar.

Conclusie van deze reis.
We hebben erg genoten. Gelukkig hebben we alle sneeuwbuien kunnen ontlopen en van het (gemiddeld) goede weer genoten. Want het weer in Spanje is natuurlijk doorgaans heerlijk. De Spanjaarden zelf vinden we wat minder. Wij vinden Portugezen over het algemeen wat vriendelijker. En natuurlijk vind je in Spanje mooie gebieden (de sinaasappelstreek rond Valencia) en wat minder mooie (de plastic groentebouw van Almeria tot Malaga). En we realiseren ons dat we veel mooie gebieden van Spanje nog niet gezien hebben, maar die bewaren we voor een volgende keer.